shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Mariken Heitman Mariken Heitman
op 3 december 2020
Deel dit verhaal

De wereld door een spatscherm

Rudy Giuliani is geboren in 1944, lees ik op wikipedia. Al dagen moet ik denken aan de haarverf die over zijn wangen liep. Een gesmolten decorum, dat hij in een bruin straaltje verloor. Mensen van 76 jaar hebben meestal grijs haar, ik persoonlijk had het hem niet aangerekend. Vroeger deden ze dat vaker, dunne plekken op de schedel bijwerken met wat schoensmeer. Toen had je trouwens vast minder keus in kleuren dan nu: zwart of donkerbruin.

Het haar van Oeigoeren in Chinese interneringskampen wordt waarschijnlijk ook in Nederlandse haarstukjes verwerkt. We moeten stoppen met die haarstukjes, lees ik in de krant. De Chinezen raken waar het pijn doet.

Nog meer dan anders voel ik me gereduceerd tot lezen en kijken naar andere mensen. Er lijken momenteel ook maar twee keuzes mogelijk: winkelen in drommen, of daarover lezen. Mollen doen trouwens ook aan hamsteren in de winter, leerde ik gisteren. Ze verzamelen wormen, geven die een stevige knauw waardoor ze verlamd raken maar wel blijven leven. De mol maakt een soort bal van lang-houdbare wormen. Zoals mijn gedachten.

Ik kijk op van mijn laptopscherm. Er wandelt een duif voorbij. Hij lijkt zich niet bewust te zijn van zichzelf en zijn vogelbroekje. Daar gaan mijn gedachten alweer naar Rudy. Hij is vast ook een man van katoenen zakdoeken, iedere dag een schone. Maar die zijn tegenwoordig uit den boze, wegwerp schijnt hygiënischer te zijn. We leren veel bij over hygiëne.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Nog 3 dagen…
Volgende verhaal
Altijd de honden

Over de auteur

Mariken Heitman
Mariken Heitman

Mariken Heitman (1983) schrijft. Haar debuutroman 'De wateraap´ verscheen in 2019. Momenteel werkt ze aan haar tweede en experimenteert in het geheim met poëzie.

Ook van deze auteur

Mariken Heitman door Mariken Heitman
14 januari

Ik wil een driemanschap zijn

45 Seconds Read
Mariken Heitman door Mariken Heitman
24 december

Kerstster kerst

2 Minutes Read
Mariken Heitman door Mariken Heitman
12 november

Wat zou je liever?

3 Minute Read