shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Dirk van Pelt
op 18 januari 2023
Deel dit verhaal

De Buren

‘Je weet het niet, dat is het hele ding. Je moet over die dingen ook niet nadenken. De meeste mensen wonen, natuurlijk. Doe je niks aan. Hier tegenover bijvoorbeeld een compleet gezin. Vrouw, man, twee kinderen. God weet waar ze heen gaan iedere ochtend. Op hun fietsen. Werk, waarschijnlijk. Naar school. Maar wéét ik dat? Nee. Je gaat ervan uit, maar weten doe je nul. Nada.

School, ook zoiets. Laatst las ik van een medewerker van een BSO, die liet de kindertjes horrorfilms bekijken in de klas. Zodra er een collega binnenkwam, zapte hij naar iets anders. Hij wist zelf ook niet waarom hij dat deed. God weet wat dat met die kinderen doet. Hoe dat doorwerkt in die koppetjes. Ik wil maar zeggen; die kinderen wonen ook ergens. En vaak blijft het daar niet bij. Die groeien op, met alle verhuizingen van dien. Je weet niet waarheen, hè? Iedereen woont maar waar ‘ie wil. Dat is het hele ding. Uitzonderingen daargelaten.

Ze bestellen wel veel pakketjes. De buren. Dat wel. Of iemand stuurt ze die pakketjes toe. Zodra ze weg zijn, begint het leveren. Kubusachtige vormen zijn het. Dozen. God weet wat erin zit. Meestal komt zij ze ophalen, maar als hij eerder thuis is, hij. Dan kijkt hij een soort van geamuseerd, alsof hij al in de smiezen heeft wat er in zo’n pakketje zit. Of hij vindt iets van dat ik altijd thuis ben, dat kan natuurlijk ook. In de buurtapp maakte 064567XXXX laatst de grap dat iedereen voortaan gewoon maar mijn adres moet opgeven bij Bol.com. Dat is sneller, haha.

Laatst was ik trouwens een keer niet thuis en toen ik terugkwam, vond ik zo’n ‘we hebben u gemist’ papiertje van de bezorger. Mooi niet dat een van de buren mijn pakketje voor me had aangenomen. Allemaal aan het werk, zeker. Volgens de site was het pakketje bezorgd bij het afgiftepunt in de sigarenwinkel op de hoek, maar daar hadden ze niks. Zeiden ze. Dave van de sigarenwinkel scande het papiertje en zag dat het om een aangetekende brief uit het buitenland ging. Stond verder niet bij van wie de brief kwam en aan wie hij geadresseerd was. Alleen dat hij om 22:30 was afgegeven en dat kan niet, want dan is de winkel allang dicht. Dave zei dat ik zeker geen brief uit het buitenland verwachte, of wel en ik zei nee en toen loste hij de kwestie op door het briefje te verscheuren en te zeggen: ‘Als ze je echt willen vinden, dan vinden ze je wel’. Ik bedoel, snap je?  Ik doe geen oog meer dicht en ik weet niet waarom. Je moet dat soort dingen niet tegen mij zeggen.

Ik bedoel, jij weet het ook niet, toch? Misschien ben ik wel de gek, weet jij veel. God weet wat ze over een jaar in mijn schuur vinden. Toch? Of in de kruipruimte. Afzetlint all over the place. Ik denk niet dat de overburen zoiets achter me zouden zoeken, trouwens. Veel te druk, die mensen. Dave van de sigarenwinkel, misschien. Die heeft geloof ik wel mensenkennis. Misschien moet je het hem eens vragen.’


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Almere
Volgende verhaal
OP

Over de auteur

Dirk van Pelt

Dirk van Pelt (1978) schrijft scenario's voor tv, radio en theater. Hij houdt ervan om in zijn verhalen op een soort onnavolgbare manier allemaal verbanden te leggen tussen superinteressante thema's die op het oog niks met elkaar te maken hebben, zodat je als lezer denkt: tjee. Hij heeft nog nooit iets gewonnen.

Ook van deze auteur

door Dirk van Pelt
12 oktober

Dart

7 Minute Read
door Dirk van Pelt
31 augustus

Kut

5 Minute Read
door Dirk van Pelt
20 juli

Chantal

4 Minute Read