Hij rende door de speeltuin, de ridder en redder van groep drie. Iedereen vreesde hem terwijl hij zijn regenjas als cape om zijn nek had gebonden en met een grote tak de rest van de klas achterna zat.
Het was misschien wel het laatste onbevreesde moment voor hem in zijn leven toen hij bovenop het klimrek stond, zijn takzwaard fier in de lucht gestoken, balancerend op een been en met zijn andere been zo heel ridderachtig gebogen. ‘Ik ben de winnaar, jullie zijn mijn onderdanen’, riep hij over zijn territorium uit. De onderdanen keken meewarig naar hem omhoog. ‘Grr’ deed hij en hij zwaaide wild met zijn takzwaard rond. Iets te wild want hij gleed uit en viel naar beneden.
Zijn cape wapperde achter hem aan en de hele speeltuin slaakte een kreet. Hij kwam niet hard neer op de rubberen tegels, maar eindigde wel op zijn rug. De ridder keek naar de lucht en een groot hoofd blokkeerde zijn zicht; een andere ridder. De ander keek op hem neer, lachte breeduit en toonde zijn takzwaard. ‘Ik heb een grotere en dus ben ik nu de baas’, gnuifde hij, en hij werd de nieuwe ridder en redder van groep drie.