Martin kijkt naar het beestje dat zich na wat aarzelende stapjes heeft genesteld op een stukje boomschors. Wie niet zou weten dat ze er zit, zou haar gegarandeerd over het hoofd zien. Maar Martin niet. Hij heeft lang op haar komst gewacht. Als kind had hij al wandelende takken. In een jampotje, met een stukje stof over de opening gespannen.
‘Wandelende takken kunnen heel oud worden’, zei hij een keer tegen zijn buurjongetje Joris.
‘Boeien’, zei Joris, en hij pakte het potje af en smeet het in het kanaal. Langzaam liep het vol met water, terwijl Martin aan de waterkant stond te huilen.
Af en toe, als hij de verblijven schoonmaakt, denkt hij nog wel eens aan Joris. Joris, met zijn dikke, rode hoofd en zijn Bart Simpson T-shirt. Er zijn dertig jaar verstreken, maar Martin heeft een goed geheugen. Zo weet hij bijvoorbeeld dat de nieuwe wandelende tak er precies duizendentwaalf dagen over heeft gedaan om uit het ei te komen. Ze had geen haast. Wandelende takken laten zich aan de wereld niets gelegen liggen. Wat vandaag niet gebeurt, gebeurt morgen. De dierentuin is een facebookactie begonnen om een naam voor haar te verzinnen, maar Martin weet al hoe ze heet. Annabel.
Hij poetst het glas, veel langer dan nodig, omdat hij haar nog even niet alleen laten wil. Zijn bosnimf. Achter hem pruttelt de radio. Er zijn burgers doodgeschoten in Amerika en daarna ook politieagenten, en in Engeland heeft iedereen ruzie. Het zal allemaal wel. Net als wandelende takken laat Martin zich aan de wereld weinig gelegen liggen. Wat vandaag niet vergaat, vergaat morgen.
Op een nacht droomde hij dat hij Joris, inmiddels volwassen maar nog steeds gekleed in hetzelfde stomme T-shirt, tegen kwam bij de tijgerkuil. Hij gaf hem een goed getimede zet en keek toe hoe zijn jeugdvijand uiteen werd gereten door de goudglanzende roofdieren. Er zit zoveel souplesse in dat dierenrijk, dacht hij, zelfs als ze iets vernietigen. Daar kunnen wij nog wat van opsteken. Annabel, die inmiddels op een braamblaadje kauwt, is dat met hem eens. Martin voelt dat soort dingen, ook al zit er glas tussen.
