shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Lucas de Waard
op 8 juli 2016
Deel dit verhaal

Bosnimf

Martin kijkt naar het beestje dat zich na wat aarzelende stapjes heeft genesteld op een stukje boomschors. Wie niet zou weten dat ze er zit, zou haar gegarandeerd over het hoofd zien. Maar Martin niet. Hij heeft lang op haar komst gewacht. Als kind had hij al wandelende takken. In een jampotje, met een stukje stof over de opening gespannen.

‘Wandelende takken kunnen heel oud worden’, zei hij een keer tegen zijn buurjongetje Joris.

‘Boeien’, zei Joris, en hij pakte het potje af en smeet het in het kanaal. Langzaam liep het vol met water, terwijl Martin aan de waterkant stond te huilen.

Af en toe, als hij de verblijven schoonmaakt, denkt hij nog wel eens aan Joris. Joris, met zijn dikke, rode hoofd en zijn Bart Simpson T-shirt. Er zijn dertig jaar verstreken, maar Martin heeft een goed geheugen. Zo weet hij bijvoorbeeld dat de nieuwe wandelende tak er precies duizendentwaalf dagen over heeft gedaan om uit het ei te komen. Ze had geen haast. Wandelende takken laten zich aan de wereld niets gelegen liggen. Wat vandaag niet gebeurt, gebeurt morgen. De dierentuin is een facebookactie begonnen om een naam voor haar te verzinnen, maar Martin weet al hoe ze heet. Annabel.

Hij poetst het glas, veel langer dan nodig, omdat hij haar nog even niet alleen laten wil. Zijn bosnimf. Achter hem pruttelt de radio. Er zijn burgers doodgeschoten in Amerika en daarna ook politieagenten, en in Engeland heeft iedereen ruzie. Het zal allemaal wel. Net als wandelende takken laat Martin zich aan de wereld weinig gelegen liggen. Wat vandaag niet vergaat, vergaat morgen.

Op een nacht droomde hij dat hij Joris, inmiddels volwassen maar nog steeds gekleed in hetzelfde stomme T-shirt, tegen kwam bij de tijgerkuil. Hij gaf hem een goed getimede zet en keek toe hoe zijn jeugdvijand uiteen werd gereten door de goudglanzende roofdieren. Er zit zoveel souplesse in dat dierenrijk, dacht hij, zelfs als ze iets vernietigen. Daar kunnen wij nog wat van opsteken. Annabel, die inmiddels op een braamblaadje kauwt, is dat met hem eens. Martin voelt dat soort dingen, ook al zit er glas tussen.




Vorige verhaal
Alles stukgooien en ervandoor
Volgende verhaal
Pokémon GO
‘s Nachts komen de Clefairy’s

Over de auteur

Lucas de Waard

Lucas de waard (1984) is schrijver van proza, theater, televisie en columns. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel. Lucas houdt van het grote gebaar, van kleinmenselijke lulligheid en van bitterballen. In 2015 verscheen zijn debuutromans De Kamers, waar vreemd genoeg geen bitterbal in voorkomt, bij uitgeverij de Geus. Momenteel werkt hij aan de opvolger.



Ook van deze auteur

door Lucas de Waard
09 augustus

Yuri

3 Minute Read
door Lucas de Waard
19 juli

Hittevloed

3 Minute Read
door Lucas de Waard
07 juni

Code oranje

3 Minute Read