shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Esther Porcelijn
op 24 januari 2018
Deel dit verhaal

Bitcoinflow

Ik wilde eindelijk eens loslaten. Mij helemaal overgeven aan de flow, zoals ze je dat bij yoga leren. Even geen regels, geen sturing, geen toezicht en geen oordeel. Gewoon laten gaan, voelen en observeren. Beetje gokken beetje risico, veel gokken veel risico.
Zo’n situatie van ‘jij mag meedoen en jij mag meedoen maar je moeder mag niet meedoen en je vader al helemaal niet.’ Onze eigen boomhut op internet inclusief eigen taaltje: crypto blockchain, mining. Het had iets geheims en was van ons. Een tikje onbegrepen.

Een eigen plekje op internet. Natuurlijk gebeurt daar dan wel eens iets vaags. Vanzelfsprekend is het daar soms groezelig. Het is niet aan mij hoor om te definiëren wat illegaal is en wat niet. Lekker laten gebeuren en op die flow blijven. Bakken met geld verdienen en op blote voeten aanvoelen wat het nu precies is dat de markt wil.

Maargoed, dat zal nu grotendeels voorbij zijn. De grote mensen komen het weer verpesten. Ze vinden dat we in een bubbel zitten en om te voorkomen dat die bubbel barst doorprikken zij ‘m alvast.
Moeten we ons aan de regels houden. Aan hun regels. Mogen we niet meer gokken en observeren. Alleen nog maar beschermen en reguleren. Wat men niet begrijpt vindt men eng.
Zal je zien: moeten we vast ook weer schoenen aan.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Meneer Verkerk
Volgende verhaal
De poes weet van niets

Over de auteur

Esther Porcelijn

Esther Porcelijn (1985) is dichter en schrijver. Ze draagt veel voor, schrijft in opdracht, publiceert regelmatig in literaire tijdschriften en ontving van Hollands Maandblad de Aanmoedigingsbeurs in de categorie Poëzie. Ze houdt van donkere humor en van katten. Momenteel werkt ze aan haar debuutbundel en aan een roman.

Ook van deze auteur

door Esther Porcelijn
03 januari

De dag waarop takken zwaarden waren

2 Minute Read
door Esther Porcelijn
22 december

Die ene oom

4 Minute Read
door Esther Porcelijn
22 november

Bezorgde burger

3 Minutes Read