shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gastauteur
op 3 oktober 2018
Deel dit verhaal

Barcelona – Ajax

Elke dag na school, 16:00 stipt, staat Tim met zijn bal voor de deur van de buren.
Op zijn nieuwe school doet niemand aan voetbal. Ja, op de computer misschien, maar dat telt niet. Daarom is Tim zo blij met zijn buurmeisje. Goed, ze is dan wel drie jaar jonger, en een meisje (iel). Maar eerlijk toegegeven: voor een meisje is ze best cool. Tim kent geen ander meisje dat zo goed kan voetballen. En ze laat luidere boeren dan wie ook.
Tim heeft voor Sinterklaas een scheidsrechtersfluitje gekregen, waar hij altijd braaf op fluit om te laten weten dat hij voor de deur staat.
Ze beginnen altijd met overspelen, en doen daarna partijtje. Tim is dan Barcelona, het buurmeisje is Ajax.
Vandaag staat Tim weer braaf om vier uur buiten met zijn fluitje te fluiten, maar niemand doet open. Hij hoort wel lawaai en geschreeuw uit het huis komen. Vlak voordat hij weg wil gaan, gaat de deur open.
‘Je bent laat’ zegt Tim.
Het meisje schopt de bal uit zijn handen.
‘Wie het laatst op het plein is, is voor Feyenoord!’ roept ze, terwijl ze wegrent.
Tim sprint haar achterna.
‘Wat doe jij als papa en mama boos op elkaar zijn?’ vraagt het buurmeisje, terwijl ze de bal een trap geeft.
Tim denkt even na.
‘Mijn papa en mama zijn bijna nooit boos’.
‘Oh’  zegt het meisje, een beetje teleurgesteld.
‘Maar wat doe jij dan als papa en mama tegen elkaar schreeuwen?’
‘Mijn papa en mama schreeuwen niet zo vaak tegen elkaar’ antwoordt Tim. Hij wil niet dat het buurmeisje weer teleurgesteld is. ‘Maar misschien zijn jouw ouders gewoon een beetje doof en verstaan ze elkaar niet’.
‘Volgende keer als ze weer zo hard schreeuwen, moet je er gewoon tussen gaan staan en een boer laten.’ Tim boert zijn luidste boer. Ze lachen. Daarna spelen ze nog een wedstrijd, het wordt 4-4.
De volgende dag staat Tim weer stipt om vier uur voor de deur. Hij fluit en fluit, maar niemand doet open. Tim fluit zo hard, dat hij er helemaal rood van wordt. Tussen al het fluiten door, ziet hij dat de deur is afgezet met rode en witte linten. Uiteindelijk komt er een man in een wit pak het portiek oplopen. De man heeft een masker op, zijn gezicht is niet te zien. Het lijkt wel een astronaut, denkt Tim, of iets anders buitenaards.
‘Meneer, kunt u tegen mijn buurmeisje zeggen dat ze moet komen voetballen?’
De man in het witte uniform kijkt naar Tim, die nog maar eens op zijn fluit blaast. Hij legt zijn handen eventjes op zijn schouders, en loopt dan zonder iets te zeggen naar binnen.
Tim pakt zijn bal op en gaat alleen naar het schoolpleintje. Morgen dan maar weer tegen Ajax.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Priesters
Poolse priesters
Volgende verhaal
Een wereld

Over de auteur

Gastauteur

Op deze plek bieden wij, op uitnodiging, de ruimte aan nieuwe auteurs.

Ook van deze auteur

door Leon Brill
30 juni

Bertha & Grietje

1 Minute Read
door Leon Brill
09 juni

Heel erg oké zijn

5 Minutes Read
door Leon Brill
19 mei

Sorry

2 Minute Read