Rob staat in zijn keuken. Op de keukentafel staan een laptop, beeldschermen, vieze borden en koffiekopjes. Rob pakt een leeg colaflesje van het aanrecht en houdt hem voor zijn mond.

“Sinds Covid heb ik een miserabel leven. Mijn vrouw is weg, de kinderen zijn weg, ik ben thuis. Elke dag, de hele dag, want mag niet meer naar kantoor. Alleen. En ik heb een groot huis. Ik heb een groot huis dat ik alsmaar niet schoonmaak. Terwijl ik tijd zat heb voor stofzuigen en moppen want ik hoef niemand meer op te voeden, ik hou niet van hobby’s en de boodschappen kosten ook maar een half uurtje per dag. Maar ik doe het niet. Ik werk. En ik Netflix. Dat wissel ik zo’n beetje af. Is dat een werkwoord eigenlijk, netflixen? En dan lig ik iedere avond in bed, dan weet ik dat mijn huis nog een dagje viezer is geworden, en dan rol ik naar de kant van het bed met de bedoeling om over de rand te rollen waardoor ik uit bed val, waardoor ik ongelukkig terecht kom, waardoor ik een arm breek, waardoor ik een goede reden heb om geen plee te poetsen en geen lapje over het aanrecht te halen, want dat gaat nu eenmaal heel lastig met zo’n gipsarm. Maar dan stop ik toch met rollen voordat ik bij de rand ben, want ik zie op tegen de pijn. En ik had geen schone onderbroek aangedaan. En dan haat ik mezelf nog harder omdat ik te laf ben om mezelf een goed excuus te geven voor mijn luiheid.

Maar goed, wat wilde ik zeggen. Ik merkte dus dat ik steeds meer Netflix ging kijken. Niet alleen ’s avonds, maar ook tijdens de koffiepauze, in de lunchpauze, theepauze, borrelpauze. Dat is om 17.00 uur, die heb ik zelf uitgevonden. En dan neem ik alleen een glas water, maar die naam werkt dus heel goed om je goed te voelen over jezelf. Moet je ook doen. Ik heb ook een kamertje in mijn huis waar ik meestal de was vouw, er staat ook een oude radio, dan luister ik Q-Music en ik zing mee als Ilse de Lange voorbij komt, en op de deur heb ik een bordje gehangen: Vierendeelkamertje.

Dus dat helpt op zich wel.

Wat ik dus wilde zeggen, dat genetflix, en ook dat vieze huis natuurlijk, het ging me steeds meer tegen staan. Dus gisteren heb ik een punt gezet. Ik zei tegen mezelf: Rob, stop ermee. Nu. Ga iets anders doen met je kostbare tijd. En dat heb ik gedaan. Ik heb mijn Netflixabonnement opgezegd. Vanaf vandaag heb ik Videoland.”

Rob buigt. Het colaflesje zet hij terug op het aanrecht.