shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Mariken Heitman
op 9 juli 2020
Deel dit verhaal

Altijd stuk

Negen jaar had ik dit huis voor mezelf. Tot vorige week, toen trok er een muis bij me in en

sindsdien beweeg ik anders. Ik zwaai de keukendeur open, speur vanaf de drempel eerst de plinten, dan het aanrecht af. Pas daarna loop ik, op mijn tenen, de keuken in. Ik kook wortelsoep staand op een stoel

koop muizenvallen en een kitpistool.

(het tikken van een stukje geeft niet zoveel voldoening als het kitten van een gaatje)

Ik wis onze sporen, poets het huis onbevlekt. De plinten achter de wasmachine hebben een vacht van stof. Er hangen buizen in mijn keuken die iets afvoeren. Ook die neem ik vochtig af.

‘Muizensnelweg’, heet dat op internet. Zo makkelijk zal ik het hem niet te maken.

We doen een dans, de muis en ik. Ben ik in de keuken, dan doet hij beleefd alsof hij er niet is en andersom. We bewegen door de kamers, we zijn waar de ander niet is. Maar soms hoor ik hem knagen. Ik vergeet op mijn beurt ook weleens te sluipen.

Eén keer zie ik hem. De schreeuw is rauw en kennelijk van mij. Hij draait zich zo abrupt dat zijn achterpootje wegglijdt op de gladde vloer. Nou denk ik al dagen aan dat roze pootje

aan hoe hij zich koest houdt ook, ineens. Misschien is hij wel weg.

Geteld: zes keutels onder mijn bed.

Vanaf nu is er altijd iets stuk.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Geen uitzonderingen
Volgende verhaal
friet
Buik vooruit, friet aan

Over de auteur

Mariken Heitman

Mariken Heitman (1983) schrijft. Haar debuutroman 'De wateraap´ verscheen in 2019. Momenteel werkt ze aan haar tweede en experimenteert in het geheim met poëzie.

Ook van deze auteur

door Mariken Heitman
14 januari

Ik wil een driemanschap zijn

45 Seconds Read
door Mariken Heitman
24 december

Kerstster kerst

2 Minutes Read
door Mariken Heitman
03 december

De wereld door een spatscherm

2 Minute Read