shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Büdgen
    • Anne Lichthart
    • Bart Smout
    • Dirk van Pelt
    • Gijsje Kooter
    • Jirke Poetijn
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Mariken Heitman
    • Mariska Vollering
    • Marron Das
    • Pascal Vanenburg
    • Renée Kapitein
    • Sara van Gennip
    • Stefan Popa
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Annemarie de Gee
      • Derk Fangman
      • Elfie Tromp
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Martijn Simons
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Sander van Leeuwen
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Gijsje Kooter
op 16 september 2020
Deel dit verhaal

Alles is reclame

Jij zei vaak: we reizen later de wereld rond, campari drinkend met de jetset zoals in de reclame waarmee ze ons lekker maken, dansend op een strand, emmers ijs, een jacht, zand dat niet in bikini’s gaat zitten.
Ik zei: in films is iedereen jong zelfs de meest ontgoochelde detective en hoewel ik zelf oud-
En dan onderbrak je mij, terwijl ik nog altijd iedereen ouder denk dan ik. Lopen volwassen te doen, met meubels die namen hebben, zware boten die grachten niet kunnen dragen, net zomin als de aarde mij kan dragen. Alles te groot en uit de voegen, overal zie je: terug gestopte restjes, rafels van een bestaand iets, een ambachtelijk gemaakte stoel of een handgeschreven letter.
Nooit wilde je er iets van weten. Je zei: alles heeft twee kanten. Maar je weet zelf dat je dat zelf graag gelooft. Dat we nou eenmaal niet overal de feitenverifieerder op los kunnen laten.
De balkondeuren trillen, zeg ik, echt mijn achterbalkondeuren trillen bij de minste vrachtwagen over de kade (nou ja de minste).
Er zijn hier geen vrachtwagens, denk je nou echt-
Een schip door de vaart dan, probeer ik. De stad wordt in tweeën gevaren. De wereld is klein. Je viel laatst achterover en toen ik ernaar vroeg, zei je dat je voorover viel, iets met een stoepje te late reflex.
Alles is dubbel, driedubbel, zestigdubbel geblurd. Iemand die liegt, kun je niet citeren.
In het gras liggen. Met een strootje in de mond naar de wolken staren, wil ik het liefste. Hier nooit meer weg.
Ik wil niet op vakantie.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
designated survivor
De overlever
Volgende verhaal
Het verdriet van Freddy

Over de auteur

Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schreef toneel. Haar stukken worden nog regelmatig gespeeld. Ze richt zich nu op korte verhalen en werkt aan een quasi-fictieve roman. In maart 2020 is zij samen met anderen papieren helden begonnen. Inmiddels het leukste en fictiefste literaire tijdschrift met verhalen voor nu. Ze verwaarloost haar blog ik wil je lezen en planten. Ze woont aan het water maar wil eigenlijk zee, en een ezel.

Ook van deze auteur

door Gijsje Kooter
24 maart

zacht en fluffy willen zijn

4 Minute Read
door Gijsje Kooter
03 maart

Stroboscoop

2 Minutes Read
door Gijsje Kooter
10 februari

Van bovenaf bezien

3 Minute Read