shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Jirke Poetijn
op 22 april 2019
Deel dit verhaal

Afstand

Je moeder smeert een dikke laag roomboter op haar suikerbrood. Je hebt nooit begrepen hoe mensen het over hun hart kunnen krijgen om boter van de kop van het boterlam te pakken, zelf neem je altijd van de achterkant van het dier.

‘In Meeden brandde gisteren een paasvuur,’ zegt je broer. Hij ontdoet de chocolade-eieren uit de glazen schaal een voor een van hun folie en legt ze op zijn bord. Er liggen er al acht.
‘Ga je die eieren nog opeten?’ vraag je hem.
‘Bemoei je niet met je broer,’ zegt je moeder. Je kent deze zin van toen je nog thuis woonde.
‘Het was het enige paasvuur in heel Groningen,’ zegt je broer.

Je hoort het snijden van het mes op het bord van je moeder. Ze eet het suikerbrood met mes en vork. Je broer pakt een plak krentenbrood uit de mand en neemt er zonder het te besmeren een hap van. Hij smakt.

Je denkt na over iets om het over te hebben.

De staartklok tikt luid.

‘Wie wil er thee?’ vraagt je moeder.
Je knikt.

‘Erg hè, van die aanslag,’ zeg je.
‘Ja,’ zegt je moeder. ‘Waar was het nou, Afrika?’
‘Sri Lanka,’ zeg je.
‘Ik las dat er een Nederlander omgekomen is,’ zegt je broer.
‘Vreselijk,’ zegt je moeder.
‘En drie kinderen van een Deense multimiljonair,’ zegt je broer.
‘Afschuwelijk,’ zegt je moeder.

Je pakt een bruine boterham en legt er een plak voorgesneden kaas op.
‘Bah, wat saai,’ zegt je moeder. ‘Het is Pasen.’

Het scherm van de telefoon van je broer licht op. Hij pakt het apparaat, lijkt bezig met het beantwoorden van een bericht en vertelt zonder zijn blik van zijn scherm te halen dat de mensen in Sri Lanka sinds de aanslag geen gebruik meer mogen maken van sociale media.
‘Dat lijkt me echt niet tof,’ zegt hij.
‘Leg jij je telefoon ook maar even weg,’ zegt je moeder. ‘We zijn aan het eten.’

‘Weet je wat ik zo mooi vind?’ vraagt je moeder. Ze wacht niet op antwoord. ‘Ik las dat de mensen in Sri Lanka ontzettend sterk zijn. Dat ze massaal bloed doneren. Dat ze met z’n allen de schouders eronder zetten na wat er gebeurd is.’

Je zwijgt. Je hebt er spijt van dat je naar het paasontbijt bent gekomen en je hebt er spijt van dat je over het nieuws bent begonnen. Je zou iets willen uitleggen, maar begrijpt het zelf ook niet zo goed.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Laat de scholen branden
Volgende verhaal
Otterimpact

Over de auteur

Jirke Poetijn

Jirke Poetijn schrijft proza en poëzie, onder andere op haar blog.

Ook van deze auteur

door Jirke Poetijn
09 mei

De brug vernoemen

18 Seconds Read
door Jirke Poetijn
14 februari

Dineren

6 Minutes Read
door Jirke Poetijn
24 januari

De aalscholvers

3 Minute Read