Het voelt alsof we in een eindtijd zitten. In China werden de pistes met nepsneeuw opgespoten tot het geloofwaardig genoeg was, wat zoveel betekende als het verbruiken van honderdnegentig miljoen (190 000 000) liter water. En wat was Kjeld Nuis goed, hè. In Pyeongchang, vier jaar eerder, was dit overigens vergelijkbaar, maar zij pleegden op dat moment geen volkerenmoord. In Rusland is in aanloop naar Sotsji 2014 meer dan 3000 hectare bos gekapt. Tijdens de Spelen waren er dierenshows in de stad, waarbij gevangen dolfijnen trucjes deden. In Brazilië werden de landelijk geldende alcoholwetten aangepast, en is er een stadion gebouwd in Manaus, een stad diep landinwaarts en moeilijk bereikbaar voor de aanleg van grote constructies, voor vier voetbalwedstrijden. Het kostte rond de driehonderd miljoen (300 000 000) dollar en is nu buiten gebruik. Er kwamen drie mensen om bij de bouw. Toevallig zijn dat evenveel overleden arbeiders als in Qatar, volgens de FIFA. Er overleden inmiddels ook twee journalisten. Gisteren de Qatarese fotograaf Khalid al-Misslam, en vrijdag de Amerikaanse Grant Wahl. Wahl droeg in Qatar een regenboogshirt en deed verslag van de wedstrijd Nederland-Argentinië toen hij naar het ziekenhuis werd gebracht. Over veertien (14) jaar kijkt iedereen weer naar Qatar, tot het fluitsignaal. Dan kijkt iedereen weer naar zichzelf.